Diavik Diamond Mine
W odległości zaledwie kilku stopni od koła podbiegunowego i ponad kilka stopni nie nadającego się do zamieszkania, Diavik Diamond Mine jest lśniącą nagrodą Północno-Zachodnich Terytoriów.
Od pierwszej budowy w 2001 r. Kopalnia diamentów Diavik systematycznie wyrzeźbiła kamienie szlachetne w niesamowitym tempie. Każdego roku 3500 funtów diamentów o wartości 100 milionów dolarów jest wydobywanych od Diavik i sprzedawane do reszty świata. Chociaż bogactwo z kopalni jest naprawdę niesamowite, prawdziwym wyczynem nie jest wydobycie, ale transport z kopalni.
200 mil na południe od kopalni znajduje się Yellowknife, małe miasteczko, które uśrednia wysokie temperatury poniżej zera przez pięć miesięcy w roku. Dalej na północ pogoda nie jest lepsza, a firmy wydobywcze zaczęły eksploatować zasoby, wiedząc, że konieczne jest rozwiązanie, aby z łatwością wydobyć diamenty z subarktycznego obszaru. Oczywistym i niezwykle kanadyjskim wyborem były lodowe drogi. Zimą lodowe drogi prowadzące do kopalni i od niej są jedynym połączeniem pomiędzy ogromną dziurą a nowo wybudowanym lotniskiem Diavik, a tylko najdrobniejsza zmiana pogody może opuścić górników i ich cenny ładunek pozostawiony głęboko w Terytoriach Północno-Zachodnich.
The Tuktoyaktuk Pingos
Pingo, zwane także hydrolaccoltem, to kopiec pokrywający ziemię lód znaleziony w Arktyce i subarktyce, który może osiągnąć 70 metrów (230 ft) wysokości i do 600 m (2000 stóp) średnicy. Termin powstał jako słowo Inuvialuktun dla małego wzgórza.
W rzeczywistości, pingo jest „peryferyczną formą ukształtowania terenu”, która jest zdefiniowana jako nieplaterialna forma terenu lub proces związany z chłodniejszym klimatem. Zasadniczo są one formowane przez lód gruntowy, który rozwija się w miesiącach zimowych wraz ze spadkiem temperatury. Forma liczby mnogiej to „pingos”.
Pingos zwykle rosną tylko kilka centymetrów rocznie, a największe z nich tworzą dziesięciolecia, a nawet stulecia. Uważa się, że proces tworzenia pingów jest ściśle związany z falowaniem mrozów.
Pingos ostatecznie rozpadają się i rozpadają. Obecne szacunki mówią, że pingos może trwać około 1000 lat. Tuktoyaktuk w delcie Mackenzie ma jedną z najwyższych koncentracji pingów. Inne miejsca z pingos to Alaska, Grenlandia i norweska wyspa Spitsbergen. Na Syberii pingos znany jest jako bulgarniak, z języka Jakuckiego.
Grave of Mad Trapper of Rat River
W czasach zapomnienia prywatności i hi-tech kryminalistyki, rzadko zdarza się znaleźć głośny przypadek kryminalny, który wciąż pozostaje nierozwiązany, ale tak jest w przypadku tajemniczego Mad Trapper of Rat River, który wtoczył się w kanadyjską pustynię znikąd i udał się na szaloną łzę przez pustynię z gorącymi stopami na piętach.
Mężczyzna, który podał się za „Alberta Johnsona” (powszechnie uważa się, że ta nazwa była pseudonimem) przybył na terytorium północno-zachodniego terytorium Kanady w 1931 r., Z niewielkim wyjaśnieniem i pozornie jeszcze mniejszym planem. Niemniej jednak tajemniczy mężczyzna zbudował zaciszną chatę w lesie w pobliżu rzeki Rat i trzymał się głównie dla siebie, a przynajmniej tak się wydawało. Wkrótce miejscowi traperzy skarżyli się policji konnej o kimś, kto manipuluje zwierzęcymi pułapkami, których używali jako źródła utrzymania. Policja założyła, że najbardziej logicznym winowajcą musi być przerażający nowy facet, więc grupa z nich postanowiła zapłacić Johnsonowi za wizytę.
Podczas pierwszej wizyty w zacisznej kabinie Johnson odmówił nawet uznania oficerom, ale kiedy wierzchowce przybyły po raz drugi, Johnson powitał ich niezapowiedzianą strzelbą, która przeleciała przez drzwi, raniąc jednego z oficerów. Oczywiście, gdy przyszli wierzchowce do kabiny Johnsona, przynieśli dynamit. Jednak nawet z całą grupą policjantów oblegających kabinę, w końcu ją demolując, Johnson powstrzymał ją.
W końcu szaleniec uciekł i został ścigany na zabójczo zamarzniętej dziczy, gdzie cudownie poprowadził oficerów na tygodniową pogoń, zanim samotnie skoczył na skałę i zniknął. Wyczerpany i trochę zdumiony zdolnościami przetrwania Johnsona, policja kanadyjska wynajęła mały samolot, aby pomóc w poszukiwaniach. Ostatecznie, 40 dni po i 150 mil od pierwszego spotkania, znaleziono go i zestrzelono.
Podczas całej tej próby Johnson był całkowicie milczący i nie odkryto żadnych informacji o przeszłości człowieka, pozostawiając jedynie pytania. Mówi się, że został pochowany w odległej wiosce Aklavik, a surowy znak z jego historią nadal oznacza jego odejście. To może być jedyny ślad dowodów, jakie kiedykolwiek pozostawił.
Great Bear Lake
Stare proroctwo mówi, że Great Bear Lake, masywne iw dużej mierze nietknięte jezioro Arktyki na północno-zachodnich terytoriach Kanady, jest miejscem, w którym ludy świata będą podróżować dla ulgi, gdy reszta planety stanie się nieosiągalna.
Na ponad 12.000 mil kwadratowych (większych niż w Belgii), Great Bear Lake jest ósmym co do wielkości jeziorem na Ziemi i największym w Kanadzie. Jest także najbardziej czystym i nietkniętym światem jezior, pomimo aktywnej społeczności rybackiej Deline, jedynego miasta na jego wybrzeżu.
Proroctwo zostało dokonane przez Sahtuto’ine (rdzennego ludu Bear Lake), starszego, imieniem Eht’se Ayah. Prorok wierzył, że gdy resztki zapasów żywności i napojów na świecie wyczerpią się, czystość jeziora i dostępność dużej ilości ryb przyciągną tak wielu ludzi na tak wielu łodziach, że dana osoba będzie mogła chodzić z łodzi do łodzi bez wchodzenie do jeziora.
Tubylcy z Deline, dla których jezioro jest święte, bardzo poważnie podchodzą do dbania o tak ważny cel. W marcu 2016 r. Jezioro Great Bear i okolica stały się największym rezerwatem biosfery UNESCO w Ameryce Północnej, a rząd Kanady przekazał Deline prawo do sprawowania rządów, zapewniając, że rdzenni mieszkańcy zostaną oskarżeni o opiekę nad nimi.
Duchowe połączenie z jeziorem śledzi „opowieść o wodzie serca”, o starożytnym rybaku, który zamienił się w rybę, by przepędzić inną rybę do jeziora i zdobyć haczyk wędkarski. Na dnie jeziora rybak zobaczył gigantyczne bijące serce. Dla niektórych legenda ta sugeruje, że jezioro nie tylko ożywia otaczający teren, ale cały naturalny świat.
Grizzly Bear Mountain znajduje się na jednym z półwyspów jeziora, a nazwa Great Bear Lake jest prawdopodobnie błędnym tłumaczeniem North Slavey (ojczystego języka obszaru) dla „grizzly bear lake.” Pięć ramion jeziora nazywa się Dease, McTavish , McVicar, Keith i Smith, po członkach Hudson’s Bay Company, handlarze futrami, którzy pomogli odkrywcy Sir Johnowi Franklinowi w jego wyprawie na ten obszar na początku XIX wieku. Byli jednymi z pierwszych osób, które grały w hokeja w Kanadzie, na zamarzniętym jeziorze Wielkiego Niedźwiedzia.
Spośród 16 gatunków ryb w jeziorze niektóre gatunki żyją tylko w jednym z ramion jeziora, ponieważ jezioro jest tak duże, że ryby nie mają skłonności do migrowania. Na lądzie przyroda obejmuje karibu, łosie, niedźwiedzie grizzly i woły piżmowe. Jezioro rozciąga się wokół koła podbiegunowego i przez większość roku jest zamarznięte. Doświadcza również słońca o północy w miesiącach letnich.