Błotne wulkany Azerbejdżanu
W 2001 roku w Azerbejdżanie wydarzyło się coś nieoczekiwanego. Ziemia zaczęła się poruszać w niezwykły sposób …
„Wyglądało to tak, jakby zwierzę próbowało wydostać się z ziemi […] Nastąpiła wielka eksplozja, a od strony wzgórza zaczął się ogromny płomień […] Ogień był niewiarygodnie duży, miał około trzystu metrów wysokości. Otaczał go gęsty, czarny dym i w powietrze wyrzucano mnóstwo błota „- opowiadał miejscowy. Widoczny z odległości 15 kilometrów, trzy dni później płomienie wciąż płonęły.
To, co się wydarzyło, było erupcją, nie magmą, lecz błotem. Znane jako „wulkany błotne” formują się w miejscach, gdzie kieszenie podziemnego gazu znalazły słabe miejsce na ziemi, gdzie mogą przedostać się na powierzchnię. Ponieważ nie są spowodowane przez magmę, wulkany błotne, zamiast być gorące, mogą być bardzo zimne, często tuż powyżej zera. Ponad tysiąc wulkany błotne znane są w świecie, a około 400 z nich znajduje się w strefie przybrzeżnej Azerbejdżanu.
Podczas gdy wulkany błotne (znane również jako „wulkany osadowe”) nigdy nie rosną do rozmiarów normalnego wulkanu, o średnicy około 10 km i wysokości 700 metrów (wśród największych wulkanów błotnych na świecie są Boyuk Khanizadagh i Turaghai zarówno w Azerbejdżanie), jak i od czasu do czasu mają okazję popisywać się, jak to miało miejsce w 2001 roku.
Co około 20 lat jeden z tych wulkanów błotnych / gazowych zapali się głęboko pod powierzchnią i stworzy potężną eksplozję. Chociaż generalnie nie są niebezpieczne dla ludzi, ponieważ znajdują się daleko poza większością centrów miast, uważa się, że sześciu pasterzy i ponad 2000 owiec zostało zabitych przez błotnisty wulkan w Bozdagh, Azerbejdżan.
Istnieje srebrna podszewka, aby mieć kraj pokryty błotnymi wulkanami. Wulkany błotne są blisko związane z podziemnymi magazynami węglowodorów i produktów petrochemicznych, stąd gaz próbuje uciec na powierzchnię. Kilka z tych wycieków gazu ciągle płonie, strzelając w powietrze wiecznymi płomieniami, a niektórzy wierzą, że te wieczne płomienie są silnie związane z pojawieniem się religii zoroastryjskiej w Azerbejdżanie około 2000 lat temu.
Musical Stone of Gobustan
Park Narodowy Gobustan jest nieziemskim miejscem.
Na obszarze tym znajduje się ponad czterysta wulgarnych wulkanów – połowa wszystkich wulkanów błotnych na świecie. Dodatkowo istnieją dziwne formacje skalne, płonące wyloty gazu, prehistoryczne petroglify – i duży kamień muzyczny, zwany Gaval Dash (Qavaldaş).
Długi na dwa metry kamień rezonuje z dźwiękiem podobnym do tamburyny, kiedy „gra się”, uderzając go mniejszymi kamieniami. Zakłada się, że od starożytności używano melodii rytualnych, używanych do archaicznego tańca łańcuchowego Yallı, który jest przedstawiany w niektórych petroglifach w Gobustan – i który jest nadal wykonywany w Azerbejdżanie do dnia dzisiejszego. Okazało się, że inne skały w rejonie Gobustan mają podobne możliwości, które są wynikiem połączenia unikalnego klimatu i wpływu gazu ziemnego w regionie.
Wielu muzyków z Azerbejdżanu wykorzystało hipnotyczny dźwięk rocka, by tworzyć utwory muzyczne, częściowo w połączeniu z innymi instrumentami lub intonowaniem. Kamień muzyczny i łańcuszek Yallı pojawiły się również w interwałowym półfinale konkursu Eurowizji 2012 w Baku.
Świątynia ognia w Baku
Położona na półwyspie Abşeron, Świątynia Ognia (Ateşgah) w Baku była miejscem poświęconym, położonym ponad ujściem gazu ziemnego.
Rytuały ognia w licznych otworach gazu ziemnego na półwyspie sięgają co najmniej X wieku, chociaż obecna struktura świątyni została zbudowana w ciągu 17 i 18 wieku. Struktura jest podobna do karawanseraju (karczmy dla podróżnych) regionu z pięciokątnymi ścianami otaczającymi dziedziniec. Jednak na środku dziedzińca stoi ołtarz, centralny element kompleksu świątynnego, w którym obserwowano rytuały pożaru.
Ołtarz znajduje się po prawej stronie otworu na gaz ziemny, rozpalając duży płomień w środku i cztery mniejsze płomienie na narożnikach dachu pawilonu. Wokół ołtarza świątyni znajduje się szereg małych komórek, które trzymały ascetycznych wiernych i pielgrzymów.
Trwają dyskusje o tym, czy świątynia została założona jako zoroastrianin, czy też hinduistyczne miejsce kultu, ponieważ struktura zawiera elementy architektoniczne obu wyznań, bez pełnego przylgnięcia do nich. Najbardziej ugruntowana teoria umieszcza świątynię w tradycji zoroastryjskiej, ale z czasem przekształciła się w hinduskie miejsce kultu. Pod koniec 19 wieku, miejsce zostało porzucone, najprawdopodobniej w wyniku malejącej populacji indyjskiej w Azerbejdżanie.
Ciężka eksploatacja złóż gazu ziemnego na półwyspie spowodowała wyczerpanie płomienia w 1969 roku. Dzisiejsze płomienie są zasilane przez główne zasoby gazu Baku. W 1975 r. Kompleks przekształcono w muzeum, aw 1998 r. Został nominowany do Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Neft Dasları
Osada przemysłowa oddalona o 100 km od wybrzeża Baku, Azerbejdżanu, Neft Daşları (Neftyanyye Kamni lub Nerftekamni w języku rosyjskim) to kompletne miasto nad morzem. Pierwsza platforma naftowa w Azerbejdżanie, Neft Daşları, była także pierwszą operacyjną morską platformą wiertniczą na świecie.
To, co zaczęło się jako samotna ścieżka nad wodą w 1959 r., Powoli rosło w pełnym mieście przez lata, gdy ścieżki i platformy zostały zbudowane z tyłu statków, które zostały zanurzone w morzu, aby służyć jako fundament dla rozszerzającej się struktury. Z populacją około 5000 dzisiaj, Neft Daşları jest zbudowany na składowisku, brudu i innych odpadach przemysłowych wyrzucanych do wody.
Po dwóch latach budowy, w 1951 roku, Neft Daşları był gotowy do produkcji. W tym samym roku zainstalowano zbiorniki na oleje i postawiono platformy wiertnicze, a pierwsza ropa miejska została zalana. W pierwszej dekadzie działalności miasto rozrosło się tak szybko, że do 1958 roku powstały dziewięciopiętrowe hotele, pałace kulturalne, piekarnie i inne miejsca. Dwadzieścia lat później kolejny boom (1976-1978) dostrzegł budowę pięciopiętrowego domu studenckiego i dwie tłocznie ropy naftowej. Lata te przyniosły mieszkańcom również wodę pitną, dwa podwodne rurociągi i wiadukt dla ruchu kołowego.
Gdy w listopadzie 2009 roku obchodzono 60. rocznicę Neft Daşları, ogłoszono, że miasto wytworzyło od chwili powstania ponad 170 milionów ton ropy i gazu ziemnego. Nie wiadomo, co stanie się z miastem i jego mieszkańcami, kiedy zasoby ropy zostaną głęboko zatopione w morzu. Szacuje się, że rezerwy mogłyby pomieścić tylko 30 milionów ton więcej.